Humans of NUOVO: ontmoet Frank Hoogendoorn
In elke editie van NUOVO Nieuws lees je een interview met jouw - indirecte - collega. Deze keer gaan we in gesprek met Frank Hoogendoorn (52), die 20 jaar als postbode werkte en op zijn 40ste terug de studiebanken inging en voor het onderwijs koos.
Van postbode naar het onderwijs. Een spannende stap, maar voor Frank Hoogendoorn (52) voelde het alleen maar logisch om met kinderen te werken en een steentje bij te dragen aan hun ontwikkeling. Inmiddels zit hij in zijn achtste schooljaar op het OLZ en zit hij als beheerder van het Open LeerCentrum helemaal op zijn plek.
"Het contact met mijn collega’s is geweldig. Ik vind het fijn om servicegericht te zijn en dingen op te lossen. Maar de grootste toegevoegde waarde ervaar ik bij de leerlingen. Tussen hun 12e en 18e gebeurt er zoveel en dat ik in hun ontwikkeling een kleine rol speel, is prachtig. Ik denk dat ik deze mate van voldoening nergens anders krijg.”
Klassenmanagement
Frank volgde na zijn eigen middelbare schooltijd een kantoorstudie en werkte 20 jaar als postbode. Na een reorganisatie ging hij nadenken over wat hij écht wilde. Via zijn jarenlange ervaring met scouting en kerkelijk werk wist hij dat het iets met jongeren moest zijn. Hij maakte de keuze om op zijn 40ste weer de studiebanken in te gaan en schreef zich in voor de Pabo. Een stage bracht hem de ervaring dat hij in het voortgezet onderwijs meer op zijn plek zat en hij switchte naar de lerarenopleiding aardrijkskunde. Hij kwam op het OLZ terecht, eerst als ondersteuner en aardrijkskundedocent, maar kwam er al snel achter dat het Open LeerCentrum veel beter bij hem paste en werd daar beheerder.
“Ik maakte de keuze om op mijn 40ste weer de studiebanken in te gaan”
"Zet mij voor een klas en ik praat het uur zonder problemen vol. Tijdens mijn onderwijsstages zat ik zo lekker op de praatstoel dat ik me soms wild schrok als de bel ging. De leerlingen vonden dat schrikmomentje prachtig. Ik schreef vervolgens mijn lessen per vijf minuten uit, maar klassenmanagement en administratie bleven ‘een ding’. Daarom past deze, speciaal voor en door mij gecreëerde OOP-functie, véél beter bij me.”
Fluitend de auto in
Het begon toen het bestuur van het toenmalige Schoonoord aangaf dat ze een Open LeerCentrum wilden starten. De rector vroeg hem Frank om dat op te zetten en zo is hij in het grootste lokaal van de school begonnen. Hij zorgt ervoor dat leerlingen langs kunnen komen om te leren, huiswerk te maken en coördineert hier de processen. Naast dat hij zijn toko – het Open LeerCentrum – runt, ondersteunt Frank sinds drie jaar de ICT-afdeling, voornamelijk met eerstelijnsproblemen rondom laptops. Daarnaast begeleidt hij de maatschappelijke stages voor derdeklassers en coördineert hij het Stewards-programma, waarbij leerlingen tijdens de pauzes toezicht houden.
"De afwisseling en vrijheid die ik in mijn functie krijg, is voor mij goud waard. Het OLZ is de afgelopen jaren gegroeid van 600 naar een kleine 1.100 leerlingen. Nog altijd ken ik alle leerlingen bij naam. kunnen. Ik ben een soort spin in het web, en de rector heeft zelfs gezegd dat als ik een dag ziek ben, de school net zo goed dicht kan blijven 😉. Ik ga echt met m'n plezier naar het werk. Ik rijd elke dag van Harderwijk naar Zeist. De eerste keer dat ik voor Hoevelaken niet met de radio meezing of -fluit en dat ik school niet binnenloop met een grote glimlach op m’n gezicht, kan ik beter omkeren en mijn ontslag indienen.”
Voor diegenen die twijfelen over de stap naar het onderwijs, heeft Frank een advies. "Bedenk voor jezelf waar je blij van wordt. Ik vond het lesgeven hartstikke leuk, maar ik vind het nog mooier om de ontwikkeling te zien bij de jongelui. Hoe ze als kleine, schuchtere brugklasser de school binnenlopen en dan in vijf of zes jaar een ontwikkeling doormaken. Natuurlijk, een groep kinderen de theorie achter een orkaan bijbrengen is waardevol. Maar nog liever draag ik mijn steentje bij aan hun persoonlijke ontwikkeling. Als een leerling hoort dat hij voor zijn maatschappelijke stage twintig uur iets voor een ander moet doen en het geen geld oplevert, is zijn eerste reactie vaak: Moet dit? Mag het ook betaald? Voor mij is het onbetaalbaar als hij vervolgens ontdekt dat die stage hem iets heel anders oplevert. Dat vind ik het mooiste aan werken in het onderwijs.”
“Bedenk voor jezelf waar je blij van wordt”